Każde serce to wrota. Patyki i kości

"Każde serce to wrota" oceniam na 6. Dobrze i szybko się czytało natomiast niespecjalnie podobała mi się fabuła i zagadka (która była dosyć łatwa do rozwiązania). "Patyki i kości" podobała mi się dużo bardziej i oceniam ją na 7. Ciężki, duszny klimat wrzosowisk, postać wampira, która dodawała całości nieco grozy.
Nie podoba mi się to, że nie wiem w jakim kierunku zmierza ta seria. Czy każda część będzie opowiadać o innym dziecku i świecie do jakiego trafiło czy może będzie to jednak spójna historia? Nie wiem ale chętnie sprawdzę.

"Każde serce to wrota" oceniam na 6. Dobrze i szybko się czytało natomiast niespecjalnie podobała mi się fabuła i zagadka (która była dosyć łatwa do rozwiązania). "Patyki i kości" podobała mi się dużo bardziej i oceniam ją na 7. Ciężki, duszny klimat wrzosowisk, postać wampira, która dodawała całości nieco grozy.
Nie podoba mi się to, że nie wiem w jakim kierunku zmierza...

„Każde serce to wrota. Patyki i kości” kusiły mnie okładką niemal przy każdych zakupach, no i w końcu skusiły. Zamówiłam je przy okazji promocji jednocześnie robiąc sobie wielkie nadzieje. Nie wiem tylko dlaczego, skoro nawet nie wiedziałam o czym jest ta książka 😅

Jakbym nie próbowała ugryźć tej recenzji tak nie mogę napisać nic sensownego, więc po prostu wyrzucę z głowy myśli nawet jeśli będą chaotyczne.

„Każde serce to wrota” mnie masakrycznie wynudziło. Miałam problem ze zrozumieniem klasyfikacji światów, a do tego ciągle mieszały mi się bliźniaczki, przez co nie mogłam się wciągnąć w wątek kryminalny. No i czytając myślałam tylko o tym, że chcę poznać poszczególne historie tych dzieciaków i światy do których trafiły, a nie ich życie po powrocie do rzeczytwistości. Skończyłam to opowiadanie i zrobiłam sobie przerwę.

„Patyki i kości ” okazały się być właśnie tym czego chciałam. Dostałam historię bliźniaczek! Zrobiło się ciekawiej i czytałam niemal z przyjemnością. Niemal, bo dziewczyny mi się dalej mieszały, a sama narracja miała dziwne powtórzenia.

Z pozytywów, pierwszy tom „Zbłąkanych dzieci” zaskoczył mnie mroczniejszym klimatem niż się spodziewałam po przeczytaniu pierwszych paru stron. Do tego jest to ciekawy pomysł na fabułę i wymaga masę kreatywności – autor stworzył więcej niż jeden świat.

Mam drugi tom już w domu i dopiero po jego przeczytaniu będę decydować czy kupię kolejne. Po lekturze „Każde serce to wrota. Patyki i kości” nie jestem do serii przekonana.

Moja ocena 5/10

„Każde serce to wrota. Patyki i kości” kusiły mnie okładką niemal przy każdych zakupach, no i w końcu skusiły. Zamówiłam je przy okazji promocji jednocześnie robiąc sobie wielkie nadzieje. Nie wiem tylko dlaczego, skoro nawet nie wiedziałam o czym jest ta książka 😅

Jakbym nie próbowała ugryźć tej recenzji tak nie mogę napisać nic sensownego, więc po prostu wyrzucę z głowy...

<b>Każde serce to wrota</b>

Ta książka jest mega dziwna. Ale w sumie, w taki intrygujący sposób.

Zawsze mi się wydawało, że ta seria to książki młodzieżowe w stylu middle grade. Nie spodziewałam się, że będą dosyć makabryczne.

Nawet polubiłam bohaterów i w jakiejś części mi się podobało. Z drugiej strony było też trochę kiczowato. Jakby nie do końca mogłam wziąć to wszystko na serio. Tak jakby kreskówkowo.

<b>Patyki i kości</b>

Ta część podobała mi się chyba bardziej od poprzedniej. Jednak klimat w obu jest zupełnie inny.

Ogólnie gdybym miała oceniać każdą książkę z osobna, to dostałyby po 6/7*. Ale oceniłam je niżej ponieważ mam wrażenie, że nie pasują do siebie. Pewne rzeczy wydarzyły się w pierwszej części i później wydarzenia z drugiej jakby nie do końca się zgadzają. Np. relacja sióstr w tej szkole po tych przejściach na Wrzosowiskach, raczej inaczej bym to widziała.

Nie podobało mi się też to, że właściwie dwa razy mamy to samo. Wydarzenia z drugiego tomu były już opisane pobieżnie w pierwszym i nic nowego nie poznaliśmy. O wiele bardziej interesowały mnie wydarzenia po tym, co stało się na końcu pierwszej części, a nie dostaliśmy ani słowa na ten temat.

Ogólnie chyba ta autorka nie jest dla mnie, bo inna jej książka też mi się nie podobała.

<b>Każde serce to wrota</b>

Ta książka jest mega dziwna. Ale w sumie, w taki intrygujący sposób.

Zawsze mi się wydawało, że ta seria to książki młodzieżowe w stylu middle grade. Nie spodziewałam się, że będą dosyć makabryczne.

Nawet polubiłam bohaterów i w jakiejś części mi się podobało. Z drugiej strony było też trochę kiczowato. Jakby nie do końca mogłam wziąć to...

Książka zawiera dwa opowiadania. Dwa pierwsze z cylku Zbłąkane dzieci. Jedno opowiada o szkole dla dzieci które nie mogą się przystosować do życia po powrocie że śwatòw schowanych za magicznymi drzwiami. Tylko nieliczne dzieci je znajdują i nie zawsze wracają. To są opowieści o tych które powróciły. Bardzo ciekawa propozycja. Świetne się bawiłam czytają ta pozycję. Zabieram się za część drugą bo już jest dostępna:)

Książka zawiera dwa opowiadania. Dwa pierwsze z cylku Zbłąkane dzieci. Jedno opowiada o szkole dla dzieci które nie mogą się przystosować do życia po powrocie że śwatòw schowanych za magicznymi drzwiami. Tylko nieliczne dzieci je znajdują i nie zawsze wracają. To są opowieści o tych które powróciły. Bardzo ciekawa propozycja. Świetne się bawiłam czytają ta pozycję. Zabieram...

Każde serce to wrota kompletnie mi się nie podobało. Było chaotyczne i miało za dużo bohaterów w tak krótkiej formie przez co ciężko było się zorientować kto jest kim. Za to Patyki i kości były o niebo lepsze. Dały szerszy pogląd na to co autorka ma zamiar przestawić w tej serii. Bardzo wciągająca książka, choć przez pierwszą część trzeba przebrnąć.

Każde serce to wrota kompletnie mi się nie podobało. Było chaotyczne i miało za dużo bohaterów w tak krótkiej formie przez co ciężko było się zorientować kto jest kim. Za to Patyki i kości były o niebo lepsze. Dały szerszy pogląd na to co autorka ma zamiar przestawić w tej serii. Bardzo wciągająca książka, choć przez pierwszą część trzeba przebrnąć.

Ale już dawno nie dodałam żadnej opinii, straszne zaległości mi się zrobiły, więc będzie zwięźle.

W książce znajdziecie dwa powiązane ze sobą opowiadania, powiedzmy, że jest to młodzieżowe fantasy.

Pierwsze jest w stylu dark academia. Dzieci, które zniknęły z naszego świata, niczym Alicja w króliczej norze - powracają i zazwyczaj nie są z tego powodu szczęśliwe, ponieważ nie potrafią się odnaleźć w zapomnianej już rzeczywistości. Żyły w dziwnych światach i same stały się nieco "dziwne". Stworzono dla nich szkołę/ośrodek, w którym próbują na nowo przystosować się do otaczającego świata, lecz wydarza się tam coś strasznego...

Drugie opowiadanie cofa nas w czasie - jest historią rodzeństwa (sióstr),które poznaliśmy już we wcześniejszym opowiadaniu. Dowiadujemy się jak wyglądało ich życie w świecie przypominającym mix historii o Drakuli i Frankensteinie.

Ogólnie opowiadania są pomysłowe, mają specyficzny klimat, trochę jak np. w książkach Gaimana, lub serialu "Penny dreadful", ale pierwsze jest nieco chaotyczne (bo dopiero poznajemy ten dziwny świat i trochę musimy się wczuć) a w drugim, przez to, że cofamy się w czasie - wiemy jak zakończy się ta historia, więc trochę psuje to napięcie.

Ja ogólnie wolę dłuższe formy, niż opowiadania, takie gdzie historia ma więcej czasu, żeby się rozwinąć, ale były całkiem ok. Szczególnie drugie (chyba lepiej by się je czytało w odwrotnej kolejności, ale że tych książek będzie więcej, to pewnie dlatego pierwsze było to, w którym poznajemy wszystkich bohaterów ośrodka, żeby potem poznać ich osobne historie).

Ale już dawno nie dodałam żadnej opinii, straszne zaległości mi się zrobiły, więc będzie zwięźle.

W książce znajdziecie dwa powiązane ze sobą opowiadania, powiedzmy, że jest to młodzieżowe fantasy.

Pierwsze jest w stylu dark academia. Dzieci, które zniknęły z naszego świata, niczym Alicja w króliczej norze - powracają i zazwyczaj nie są z tego powodu szczęśliwe, ponieważ...

Ciekawa i nie typowa to była książka.

Zawiera w sobie dwa opowiadania. Pierwsze dzieje się po drugim, ale też zamiast tłumaczyć to kolejne zostawia nas z jednym wielkim znakiem zapytania i wykrzyknikiem "ale o co chodzi?!!". Drugie natomiast to opowieść jednych z bohaterek początkowej historii, które nie tylko wiele tłumaczy ale samo w sobie jako osobna konstrukcja jest magiczne. I mroczne.

O ile pierwsza część wzbudziła w moich myślach jedynie poczucie niezrozumienia i rozbudzonych kubków smakowych o tyle druga zajęła się ich zaspakajaniem oraz wyjaśnianiem. Jack i Jill bliźniaczki o skrajnie równych charakterach, w prawdziwym świecie wychowane w sprzeczności ze swoją naturą, znajdują w swoim domu tajemne drzwi przez, które przechodzą... wychodząc na Wrzosowisku - jednej z wielu magicznych krain, które przyzywają do siebie dzieci. Przyjdzie im tam dokonywać wyborów i dojrzewać, a świat, który je otoczył jest mroczny i brutalny.

Ta opowieść to mieszanka Alicji w Krainie Czarów, Dorotki w Krainie Oz i wszystkich bajkowych krain jako światów, które graniczą z naszym i co jakiś czas otwierają swoje bramy dla ludzi. Opowieść pełna tajemnicy i magii ale tej ciężkiej i smutnej, zderzającej z rzeczywistością.

To coś nowego, a wydawałoby się, że ciężko już o świeżość w tych tematach . Z niecierpliwością czekam na tłumaczenie kolejnych tomów.

Baśń dla starczych dzieci... i dorosłych z dzieckiem w sercu.

Ciekawa i nie typowa to była książka.

Zawiera w sobie dwa opowiadania. Pierwsze dzieje się po drugim, ale też zamiast tłumaczyć to kolejne zostawia nas z jednym wielkim znakiem zapytania i wykrzyknikiem "ale o co chodzi?!!". Drugie natomiast to opowieść jednych z bohaterek początkowej historii, które nie tylko wiele tłumaczy ale samo w sobie jako osobna konstrukcja jest...

Według mnie jak na ten moment wspaniała opowieść fantazy. Nietuzinkowe postacie i przygody. Ale ten świat to jakiś kosmos. Już dawno się tak dobrze nie bawiłam. Totalny powiew świeżości ! Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy ❤️

Według mnie jak na ten moment wspaniała opowieść fantazy. Nietuzinkowe postacie i przygody. Ale ten świat to jakiś kosmos. Już dawno się tak dobrze nie bawiłam. Totalny powiew świeżości ! Czekam z niecierpliwością na kolejne tomy ❤️

Drugi tom (Patyki i kości) zdecydowanie lepszy, mniej chaotyczny. Nie mogę się doczekać kolejnej części.

Drugi tom (Patyki i kości) zdecydowanie lepszy, mniej chaotyczny. Nie mogę się doczekać kolejnej części.

Taka Koralina, w której autorka nie może się zdecydować czy pisze dla dorosłych czy dla dzieci.

Taka Koralina, w której autorka nie może się zdecydować czy pisze dla dorosłych czy dla dzieci.